Σαν παραμύθι…

Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε ένα νησί στο οποίο ζούσαν τα συναισθήματα:


η Ευτυχία, η Λύπη, η Γνώση, η Αγάπη αλλά και άλλα συναισθήματα…
Μια μέρα ακούστηκε ότι το νησί θα βούλιαζε και όλοι επισκεύασαν τις βάρκες τους και άρχισαν να φεύγουν άρον-άρον.
Η Αγάπη ήταν η μόνη που έμεινε πίσω. Ήθελε να αντέξει μέχρι την τελευταία στιγμή. Όταν το νησί άρχισε να βυθίζεται, η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια.Βλέπει τον Πλούτο που περνούσε μέσα σε μια λαμπερή θαλαμηγό και τον ρωτάει: «Πλούτε, μπορείς να με πάρεις μαζί σου;»,«Όχι, δεν μπορώ», απάντησε ο Πλούτος, «έχω μπόλικο ασήμι και χρυσάφι στο σκάφος μου και δεν υπάρχει χώρος για σένα».Η Αγάπη τότε αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια από την Αλαζονεία η οποία επίσης περνούσε από μπροστά της μέσα σε ένα πανέμορφο σκάφος.
«Σε παρακαλώ βοήθησε με» είπε η Αγάπη.«Δεν μπορώ να σε βοηθήσω Αγάπη. Είσαι μούσκεμα και θα μου χαλάσεις τις ταπετσαρίες του όμορφου σκάφους μου» της απάντησε η Αλαζονεία.Η Λύπη ήταν πιο πέρα και έτσι η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει
από αυτή βοήθεια: «Λύπη άφησε με να έρθω μαζί σου».«Ω Αγάπη, είμαι τόσο λυπημένη που θέλω να μείνω μόνη μου» είπε η Λύπη.
Η Ευτυχία πέρασε μπροστά από την Αγάπη αλλά και αυτή δεν της έδωσε σημασία. Ήταν τόσο ευτυχισμένη, που ούτε καν άκουσε την Αγάπη να ζητά βοήθεια.
Ξαφνικά ακούστηκε μια φωνή: «Αγάπη, έλα προς τα εδώ! Θα σε πάρω εγώ μαζί μου!».
Ήταν ένας πολύ ηλικιωμένος κύριος που η Αγάπη δεν γνώριζε, αλλά γεμάτη από ευγνωμοσύνη ξέχασε να ρωτήσει το όνομά του. Όταν έφτασαν στην στεριά ο γηραιός κύριος έφυγε διακριτικά παίρνοντας το δρόμο του. Η Αγάπη γνωρίζοντας πόσα χρωστούσε στον κύριο που τη βοήθησε, ρώτησε την Γνώση:«Γνώση, ποιος είναι αυτός που με βοήθησε»; «Ο Χρόνος» της απάντησε η Γνώση.«Ο Χρόνος;» ρώτησε η Αγάπη,«γιατί με βοήθησε ο Χρόνος;» Τότε η Γνώση χαμογέλασε και με βαθιά σοφία της είπε:
«Μόνο ο Χρόνος μπορεί να καταλάβει πόσο μεγάλη σημασία έχει η Αγάπη».


Όταν επικοινωνείς, αισθάνεσαι καλύτερα. Όταν εκφράζεις τη σκέψη σου ...υπάρχεις. Όταν μιλάς για το πρόβλημά σου, λύση θα βρεις... Όταν ξέρεις, δεν φοβάσαι. Όταν δεν φοβάσαι, μπορείς να είσαι αληθινός…