Σαν παραμύθι…

Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε ένα νησί στο οποίο ζούσαν τα συναισθήματα:


η Ευτυχία, η Λύπη, η Γνώση, η Αγάπη αλλά και άλλα συναισθήματα…
Μια μέρα ακούστηκε ότι το νησί θα βούλιαζε και όλοι επισκεύασαν τις βάρκες τους και άρχισαν να φεύγουν άρον-άρον.
Η Αγάπη ήταν η μόνη που έμεινε πίσω. Ήθελε να αντέξει μέχρι την τελευταία στιγμή. Όταν το νησί άρχισε να βυθίζεται, η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια.Βλέπει τον Πλούτο που περνούσε μέσα σε μια λαμπερή θαλαμηγό και τον ρωτάει: «Πλούτε, μπορείς να με πάρεις μαζί σου;»,«Όχι, δεν μπορώ», απάντησε ο Πλούτος, «έχω μπόλικο ασήμι και χρυσάφι στο σκάφος μου και δεν υπάρχει χώρος για σένα».Η Αγάπη τότε αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια από την Αλαζονεία η οποία επίσης περνούσε από μπροστά της μέσα σε ένα πανέμορφο σκάφος.
«Σε παρακαλώ βοήθησε με» είπε η Αγάπη.«Δεν μπορώ να σε βοηθήσω Αγάπη. Είσαι μούσκεμα και θα μου χαλάσεις τις ταπετσαρίες του όμορφου σκάφους μου» της απάντησε η Αλαζονεία.Η Λύπη ήταν πιο πέρα και έτσι η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει
από αυτή βοήθεια: «Λύπη άφησε με να έρθω μαζί σου».«Ω Αγάπη, είμαι τόσο λυπημένη που θέλω να μείνω μόνη μου» είπε η Λύπη.
Η Ευτυχία πέρασε μπροστά από την Αγάπη αλλά και αυτή δεν της έδωσε σημασία. Ήταν τόσο ευτυχισμένη, που ούτε καν άκουσε την Αγάπη να ζητά βοήθεια.
Ξαφνικά ακούστηκε μια φωνή: «Αγάπη, έλα προς τα εδώ! Θα σε πάρω εγώ μαζί μου!».
Ήταν ένας πολύ ηλικιωμένος κύριος που η Αγάπη δεν γνώριζε, αλλά γεμάτη από ευγνωμοσύνη ξέχασε να ρωτήσει το όνομά του. Όταν έφτασαν στην στεριά ο γηραιός κύριος έφυγε διακριτικά παίρνοντας το δρόμο του. Η Αγάπη γνωρίζοντας πόσα χρωστούσε στον κύριο που τη βοήθησε, ρώτησε την Γνώση:«Γνώση, ποιος είναι αυτός που με βοήθησε»; «Ο Χρόνος» της απάντησε η Γνώση.«Ο Χρόνος;» ρώτησε η Αγάπη,«γιατί με βοήθησε ο Χρόνος;» Τότε η Γνώση χαμογέλασε και με βαθιά σοφία της είπε:
«Μόνο ο Χρόνος μπορεί να καταλάβει πόσο μεγάλη σημασία έχει η Αγάπη».


Όταν επικοινωνείς, αισθάνεσαι καλύτερα. Όταν εκφράζεις τη σκέψη σου ...υπάρχεις. Όταν μιλάς για το πρόβλημά σου, λύση θα βρεις... Όταν ξέρεις, δεν φοβάσαι. Όταν δεν φοβάσαι, μπορείς να είσαι αληθινός…

Χωρίς Λόγια....